Tajemnica zawodowa w praktyce notarialnej

Zgodnie z Ustawą z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (art. 18. § 1.) notariusz jest zobowiązany do tego, by zachować w tajemnicy okoliczności sprawy, o których dowiedział się ze względu na realizowane przez siebie czynności notarialne. Oznacza to, że notariusz jest jedną z tych profesji, których dotyczy tajemnica zawodowa. Sprawdź, z czym związana jest taka powinność.

Kiedy notariusza nie obowiązuje tajemnica zawodowa?

W kontekście opisywanego tematu kluczowe znaczenie ma między innymi to, że obowiązek dochowania tajemnicy zawodowej ciąży na notariuszu nawet po jego odwołaniu. W związku z tym opisywana konieczność ma charakter bezterminowy. Choć w wybranych przypadkach może dojść do jej zniesienia.

Zgodnie z art. 18. § 3. ustawy Prawo o notariacie obowiązek zachowania tajemnicy ustaje, gdy notariusz składa zeznania jako świadek przed sądem, chyba że ujawnienie tajemnicy zagraża dobru państwa albo ważnemu interesowi prywatnemu. W tych wypadkach od obowiązku zachowania tajemnicy może zwolnić notariusza Minister Sprawiedliwości. Ponadto obowiązek ten nie dotyczy wybranych informacji, takich jak na przykład informacje udostępniane na podstawie przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

Tajemnica zawodowa w kontekście Kodeksu postępowania karnego

Zgodnie z Kodeksem postępowania karnego osoby świadczące usługi notarialne zobowiązane do zachowania tajemnicy zawodowej mogą odmówić zeznań co do okoliczności, które są objęte opisywanym obowiązkiem – chyba że sąd lub prokurator zwolni ich z tej powinności. Ponadto notariusze mogą zostać przesłuchani w zakresie faktów objętych tajemnicą zawodową tylko wtedy, kiedy jest to konieczne dla dobra wymiaru sprawiedliwości i nie ma innej możliwości, by ustalić daną kwestię.